दशैं विशेषः एउटा श्रमिकको आत्मालाप

एउटा श्रमिकको आत्मालाप

फाेटाेः गुगल

शंकर भण्डारी

हरेक वर्ष
मलाई तौलेर जान्छ
नाप्छ मेरो गरीबीको आयतन
गिज्याउँछ देखेर मेरो
फैलँदो अभावको क्षेत्रफल
उसलाई लाग्दो हो मजा
जिस्काउन मेरा तमाम
अपुरा सपनाहरुलाई
अधुरा रहरहरुलाई ।

हरेकवर्ष यसैगरि
फर्कन्छु आफैलाई भेटी चढाएर
माईका थानहरुबाट
र, थाप्छु टिका निधारमा
आफ्नै मालिकहरुको हातबाट
हरेक वर्ष उनीहरुकै हातबाट
सिउरिन्छु समृद्धिको जमरा
आफ्ना कानहरुमा

मलाई सँधै लाग्ने गर्थ्याे
यी मालिकहरुका आशिषले कुनै दिन
पक्कै फेरिनेछ मेरो नियति
तर थपिएझैं
मेरो मालिकको घरको तला
फैलिएझैं उनीहरुको व्यापार
कहिल्यै थपिएन
मेरो झुपडीमा
एकधर्सो खुशी
कहिल्यै फैलिएन
मेरो उज्यालो

हरेक वर्ष झन्
उक्लिए झैं लाग्छ
बजारको मूल्यसुचि
टेकेर मेरै टाउकोमा
म आफै भासिए झैं लाग्छ
आफ्नै निर्दोष विश्वासहरूमा
आफ्नै इमानको चिताहरुमा
शायद मैले
ढिला गरेहुँला बुझ्न
मेरा मालिकहरुले हरेकवर्ष
टाँसिदिने रहेछन् निधारमा
मेरै पसिनाले मुछेको टिका
सिउरदिने रहेछन् कानमा
मेरै श्रमले उमारेको जमरा
मैले शायद माग्नुपर्ने थियो उनीहरुसँग,
मेरो पसिनाको हिसाब
मेरो श्रमको मूल्य
मैले केबल थापिरहें हरेकवर्ष
मेरो मालिकको आशिष ।