Skip to main content

भलाकुसारी

Search This Blog

Showing posts from January, 2018

Posts

शहीद दिवसको बिहान

on January 30, 2018

lakxhman poem कविता लक्ष्मण श्रेष्ठ

+

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

बिर्सने रोग

on January 15, 2018

discourse essay lakxhman nostalgia लक्ष्मण श्रेष्ठ

+

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

एकदिन

on January 14, 2018

poem ramchandra shrestha कविता रामचन्द्र श्रेष्ठ

+

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

डा. गोविन्द केसी : चार कविता

on January 10, 2018

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

भलाकुसारी: ‘भलाकुसारी’ सामाजिक चासोको विषयमा मनमा लागेका खुलदुली, उब्जेका विचार र चिन्तनका निचोडबारे भलाकुसारी गर्ने चौपारी हो । एक जना व्यक्तिको ह्यान्डलबाट सञ्चालित भए पनि यो ब्लग सार्वजनिक मञ्च नै हुनेछ । यसमा गहिरा खोज, टिप्पणी, विश्लेषणदेखी तिव्र अनुभुतीसम्म व्यक्त गरिनेछ । यो ब्लगमा प्रकाशित हुने हरेक रचना टिप्पणी र थप छलफलका लागि हुन् । त्यसैले सबैको स्वस्थ टिप्पणीलाई हार्दिक स्वागत छ ।

Archive

2024 3
- August 2024 1
- June 2024 2

2023 1
- September 2023 1
2022 2
- October 2022 1
- July 2022 1
2021 3
- January 2021 3
2020 6
2019 6
2018 37
2017 16

Show more Show less

Popular Posts

शहर डायरीः खाेइ प्रेमललवा ? खोइ बसन्ती ?

रामचन्द्र श्रेष्ठ ती फेरि सडकमा आए । अब यो सडक तिनको रहेन । तिनीहरू हिन्हिनाउँदै , रवाफले दौड्न पाएनन् । ती त भौतारिरहे । खानाको खोजीमा , स्पर्शको खोजीमा , बासको खोजीमा । नेपालगञ्ज, सुर्खेत राेडमा अटाेरिक्साको ताँतीबीच डाेरीसँगै दाैडिरहेकाे एक खच्चड । म निस्केको थिएँ धम्बोजी चोक जान भनेर । रातको ९ : ३० भइसकेको थियो । थाहा पाइसकेको थिएँ नेपालगञ्ज ११ बजेसम्म खुल्छ भनेर । होटलमा फर्कनलाई समयको कुनै बन्देज थिएन । नेपालगञ्जमा खुलेका क्यासिनोहरूका कारण होटलहरू रातीसम्मै खुला रहँदा रहेछन् । निस्केको त थिएँ धम्बोजी जान भनेर । उताबाट एउटा अटो आयो । भरिभराउ थियो । एउटा सीट रहेछ रोकें । अटोवालाले कहाँ जाने भनेर सोध्दा मुखबाट बागेश्वरी चोक पो आइदियो । मैले धम्बोजी बिर्सिसकेछु । शायद अटो पर्खिदैं सडकमा हिंड्दा बागेश्वरी मन्दिरबारे सोचिरहेको पो थिएँ कि ? अटोले बागेश्वरी चोकमा झारिदियो । म त सेकुवाको खोजीमा पो निस्केको थिएँ । कहाँ मन्दिरको चोक ? कहाँ सेकुवा ? फुल्की , चाट र बदाम सेकका ठेलाहरू थिए । चोकमा मान्छेहरूको राम्रै उपस्थिति थियो । बदाम सेक खाँदै सेकुवा पाउने चोक सोधे । फेरि धम्

वेदकालीन कृष्णकाे कथाः वृत्रहा—कृष्णहा

वृत्रहा—कृष्णहा तल यमुनातटमा कृष्ण र इन्द्रको युद्ध भयो । घैंटोभरि सोमरसका साथ पेटभरि गोरुको मासु खाएका इन्द्रका अगाडि भोका–प्यासा–थाकेका कृष्ण धेरै बेरसम्म टिक्न सकेनन् । तिनी लड्दा लड्दा लखतरान परेर रणभूमिमा ढले । इन्द्रले तिनलाई एउटा रुखको फेदमा बाँध्न लगाएर तिनको छाला काढ्न थाले (त्वचन् कृष्णाम् अरन्धयत्–ऋग्वेद १.१३०.८)। तब कृष्णासुरले चीत्कार गर्दै भने— “क्रुर इन्द्र ! मलाई दुःख नदे । तुरुन्त मारिदे । तसँग बदला लिनका लागि म फेरि जन्मिनेछु र यसै पवर्तले तेरो दर्प–हरण गर्नेछ । सुधीजनले तेरो पूजा गर्नेछैनन् । थू !” जंगबहादुर शाह (शाहले लेख्नुभएकाे याे कथा कृष्णकाे प्रचलित कथाभन्दा फरक छ । वेदकालीन कृष्ण असुर थिए । उनकाे सुरहरूका राजा इन्द्रसँग युद्ध भएको थियाे । युद्धमा पराजित भएका अुसर कृष्णकाे इन्द्रले छाला काढेका थिए । हाम्रा मिथहरूकाे विकासक्रमको अध्ययनकाे लागि पनि याे कथाकाे महत्त्व हुनेछ । ) पणि नामक असुरजातिका मानिसहरू व्यापार कुशल थिए । तिनीहरू एक स्थानको सस्तो माल लिएर अर्को ठाउँमा महँगोमा कटाउँदथे । त्यो युग–त्रेतारम्भ–वस्तु विनिमयको युग भएकाले पणि व्यापारीहरू आफ्ना माल श

एक विद्यार्थीको दृष्टिमा लेनिन

तस्वीरः गुगलबाट आज साम्राज्यवाद विश्वव्यापीकरणको रूपसम्म विकास भएको छ । यद्यपि विश्वव्यापिकरणकै अध्ययनको शुरूवाती विन्दु लेनिन नै हुनसक्छन् । लक्ष्मण श्रेष्ठ १. प्रेरणाको स्रोत – लेनिन मेरा लागि प्रेरणाका स्रोत हुन् । – उनी एक मेहनती विद्यार्थी थिए । विद्यार्थी आन्दोलनको क्रममा साइबेरियामा निर्वासित भएपछि लेनिनको क्याम्पस अध्ययन नियमित हुनसकेन । सजायबाट फर्केपछि उनले शिक्षामन्त्रीलाई पत्र लेखि चार वर्षको पाठ्यक्रमको परिक्षा एकै वर्ष दिन पाउँ भनी अनुरोध गरे । उनको अनुरोध स्वीकारियो । उनले चार वर्षको परिक्षा एकै वर्षमा उत्तिर्ण मात्र गरेनन् स्वर्ण पदक नै हासिल गर्न सफल भए । लेनिन कानुनमा स्नातक थिए । उनको सफलताको पछाडि उनको अथक मेहनत रहेको उनकि दिदीले आफ्नो संस्मरणमा उल्लेख गरेकि छिन् । उनका अनुसार, लेनिन बिहानै घर अगाडिको पोखरीनेर आफैले बनाएको बेञ्च डेस्कमा बसी अध्ययन गर्थे । जबजब अल्छि लाग्थ्यो पौडी खेल्थे । – लेनिन गम्भिर अध्येता थिए । उनी रात–रातभर पढ्थे । लेख्थे । कुनै पनि निष्कर्षमा पुग्नु अघि उनी तथ्यसँग नजिक पुग्ने हरसम्भव प्रयास गर्थे । यसको सबैभन्दा ग

Labels

about
analysis
Anthropology
Archive
art
bageswori
Beauty contest
Bicentenary
BIography
Book

Show more Show less

Report Abuse

Powered by Blogger

Theme images by bopshops